Βασιλική Κ. ετών 55

Στον Κο Ξεπαπαδάκη πρόεδρο του Ε.Μ.Ε.Ι.Σ.

Σε όλους τους εθελοντές γιατρούς και προσωπικό του Ε.Μ.Ε.Ι.Σ

Μου δώσατε ζωή. Μου δώσατε ελπίδα για το αύριο. Λόγους ν’ αγωνιστώ.

            Μα πάνω από όλα γεμίσατε την ψυχή μου με ανείπωτα συναισθήματα.

                                                                                                      Βασιλική Κ. ετών 55

Από την αρχή της οικονομικής κρίσης, η οικογενειακή μας επιχείρηση υπέστη μεγάλη οικονομική καταστροφή. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειές μας το πλήγμα ήταν μεγάλο. Χάσαμε τα πάντα, κυρίως τη δουλειά μας. Χρεωθήκαμε, δύο υποθήκες για το σπίτι στις τράπεζες, ληξιπρόθεσμα απλήρωτα χρέη, κατάσχεση του σπιτιού από την εφορία  κ.λ.π.

Η κρίση συνεχίζεται. Με δύο παιδιά φοιτητές άνεργα, ανασφάλιστοι για τέσσερα ολόκληρα χρόνια, δεν ήταν δυνατόν να αντέξουμε.   Το στρες ήταν μεγάλο και κατά το καλοκαίρι του 2013 το κορμί μου πάγωνε, μούδιαζα, ζαλιζόμουν, ένοιωθα τρόμο.

Τον Αύγουστο του 2013 ψηλάφισα ένα μικρό αδένα στον δεξί μου μαστό και τρομοκρατήθηκα. Η ψηφιακή μαστογραφία έδειξε μικρές αποτιτανώσεις. Χρειαζόταν  κλινική εξέταση, επανέλεγχος. Χρειαζόμουν μαστολόγο, παρακέντηση ή ίσως εγχείρηση.

Ήμουν ανασφάλιστη, έμπορος εν ενεργεία, με χρέη και σε λίγο ίσως και στον δρόμο. “Τι προοπτικές είχα;” σκεφτόμουν!

Αν  μπορούσα να κάνω διακοπή εργασιών, ίσως να εύρισκα μια δουλειά για να ασφαλιστώ .Το πρόβλημα της υγείας μου είναι στην αρχή του η όχι σκεφτόμουν. Αν όχι ; Ίσως έχω δύο χρόνια ζωής.   Να μεγαλώσουν λίγο ακόμα τα παιδιά μου!! Καλύτερα να μην ξέρω.

Τέσσερις μήνες αργότερα, τέλη του 2013, η αδελφή μου διαγνώστηκε με καρκίνο στον αριστερό μαστό. Άλλο ένα σοκ… Ευτυχώς είχε ασφάλεια.

Ο θεράπων  ιατρός της ήταν ο Κος Ξεπαπαδάκης. Ήταν στα καλύτερα χέρια. Αρχές Ιανουαρίου χειρουργήθηκε στο ΡΕΑ, και όλα πήγαν καλά. Τότε της ομολόγησα ότι και εγώ είχα κάτι στο στήθος και ότι θα έπρεπε να με δει ο γιατρός, αλλά όπως ήξερε και εκείνη, δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω οικονομικώς σε αυτό το πρόβλημα εφόσον δεν έχω ασφαλιστική κάλυψη. Εκείνη όμως επέμεινε λέγοντας πως δεν θα έφευγε από εκεί εάν δεν έκλεινα ραντεβού με τον Κο Ξεπαπαδάκη. Την επίσκεψη θα την πληρώσω εγώ, μου είπε.. Έτσι και έγινε. Έπρεπε πλέον να ξέρω την τύχη μου.

Ο Κος Ξεπαπαδάκης με ψηλάφησε και ζήτησε άμεσα εντοπιστική  ψηφιακή μαστογραφία καθώς και υπέρηχο όπου διαγνώστηκε  μόρφωμα 1,5cm το οποίο χρειαζόταν βιοψία.

Δίνοντας του τις εξετάσεις μου τον κοιτάζω στα μάτια και ρωτάω “Έχω καρκίνο; Θα μου κάνετε παρακέντηση για άμεση βιοψία; “. Δεν μου απάντησε αλλά πήγε να φέρει τα σχετικά για την παρακέντηση. ” Γιατρέ μην κάνετε τίποτα δεν έχω χρήματα, είμαι και ανασφάλιστη. Εξασφάλισα την επίσκεψη και τις εξετάσεις  για να ξέρω τι έχω.”. Πήγα να σηκωθώ να φύγω. “Βασιλική πρέπει να κάνεις την βιοψία. Θα στην πληρώσω εγώ. Θα με αφήσεις να στην κάνω;”  Την ίδια στιγμή σήκωσε το ακουστικό του τηλεφώνου και είπε “Τη βιοψία της Βασιλικής θα την πληρώσω εγώ. Χρεώστε εμένα».

Είχα μείνει άφωνη!! Από τη μία η διάγνωση και από την άλλη ο γιατρός. “Τελικά θα πέθαινα .. μιας και δεν θα έκανα τίποτα  και από την άλλη ο γιατρός, «… Βασιλική μην στεναχωρείσαι δεν θα σε αφήσουμε έτσι». Τον είδα να κοιτά στα μάτια τον Κο Γροσομανίδη, τον γιατρό που μαζί έκαναν την παρακέντηση, και μετά εμένα.       «…Εγώ δεν θέλω ούτε ένα Ευρώ, δεν θα πληρώσεις τίποτα. Θα σε χειρουργήσουμε εμείς. Οι γιατροί μιλούσαν με τα μάτια. Δες τι μπορείς να κάνεις με το ταμείο σου, γιατί  έχεις δρόμο μπροστά σου. Θα κάνεις ότι σου πω και θα πάνε όλα καλά».

Με ρώτησαν περισσότερα για την οικονομική μας κατάσταση και μου είπαν ότι θα μου τηλεφωνούσαν την επόμενη για την απάντηση της βιοψίας και για τα υπόλοιπα. Όπως κι έγινε. Η βιοψία έδειξε αδενοκαρκίνωμα  θετικό σε κακοήθεια. «..Βασιλική έλα αύριο το πρωί. Θα χρειαστούν εξετάσεις. Θα τα συζητήσουμε από κοντά».

Όταν πήγα το πρωί είχα το βιβλιάριο του ταμείου μου αθεώρητο 4 χρόνια από το 2010 και φορολογικές δηλώσεις που έδειχνα όσα τους είχα πει.

Με περίμενε μια μεγάλη αγκαλιά και ένα χαμόγελο.  «..Έλα Βασιλική. Θα σε αναλάβουμε εμείς. Τις προεγχειριτικές εξετάσεις, το χειρουργείο την κλινική. Θα σε αναλάβει το Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. Το γνωρίζεις το Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. , με ρωτούν. Είναι φιλανθρωπική αστική μη κερδοσκοπική εταιρία, με κοινωνικό και επιστημονικό έργο. Όραμα μας είναι η ίαση και στήριξη γυναικών με καρκίνο του μαστού».

Δεν ήξερα πια αν έπρεπε να λυπάμαι ή να χαίρομαι για ότι μου είχε συμβεί. Τα συναισθήματά μου ήταν ανάμικτα. Ένα ήταν βέβαιο. Είχα λόγους να παλέψω, είχα λόγους να ζήσω. Απέκτησα πάλι ελπίδα.Με χειρούργησαν στο ΡΕΑ.

Η φροντίδα του Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. και ιδιαίτερα του προέδρου της, Κου Ξεπαπαδάκη δεν σταμάτησε με την εγχείρησή μου. Μέσω αυτού η ΕΜΕΙΣ Μου εξασφάλισε και τις   χημειοθεραπείες σε ιδιώτη γιατρό ογκολόγο σε ιδιωτική κλινική, σε πολύ καλά χέρια, ψυχολογική υποστήριξη από ψυχολόγο και εθελόντρια, να μου συμπαρίσταται κατά την διάρκεια της χημειοθεραπείας. Και συνεχίζουν να μου καλύπτουν εξετάσεις, νοσήλια και ψυχολογική υποστήριξη. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΖΩΗΣ!

Θα ήθελα τέλος να ευχαριστήσω προσωπικά όλους τους γιατρούς εθελοντές, μέλη της ΕΜΕΙΣ που μου παρείχαν και συνεχίζουν να παρέχουν απλόχερα τις υπηρεσίες τους: κ.κ. Ξεπαπαδάκη Γρηγόρη, Γροσομανίδη Δημήτρη, Πανούση Δημήτρη, Χατζόπουλο Κώστα, Ντασίου Νάγια, Χριστοδούλου Χρήστος, Ζαρμπαλά Θεοφανώ, καθώς και τις εθελόντριες κα Καραλή Άννα για την ψυχολογική στήριξη και την κα Ξυριδάκη Έφη, εθελόντρια «πρώτης γραμμής» της Ε.Μ.Ε.Ι.Σ.

 Ευχαριστώ !