Εριφύλλη Χ. 41 ετών

Είμαι η Εριφύλλη Χ., 41 ετών , κ νιώθω πολύ τυχερή στη ζωή μου που εδώ κ 10 μήνες είμαι παιδί της τόσο ζέστης κ όμορφης οικογένειας που λέγεται «Ε.Μ.Ε.Ι.Σ».

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή….

Ι ο ύ ν ι ο ς  2013. Ψηλαφίζω ένα μικρό κ ”αθώο’,’- όπως πίστευα στην αρχή,- σπιθουράκι κοντά στη θηλή του ενός μαστού μου. Μετά από λίγες μέρες συνειδητοποιώ πως δεν ήταν ”τσίμπημα” από κουνούπι,- όπως νόμιζα,- κ χωρίς να χάσω χρόνο, αρχίζω το ψάξιμο με μαστογραφίες κ υπέρηχους. Όταν η ακτινοθεραπεύτρια στη Σαλαμίνα μου ανέφερε να τρέξω γρήγορα, μου κοπήκαν τα ποδιά. Με συστάσεις της βρέθηκα στον ” Άγιο Σάββα” όπου μετά από παρακέντηση διαγνώστηκε, ”κ α ρ κ ι ν ο ς  σ τ ο   μ α σ τ ο”. Δεν πίστευα, στ’ αυτιά μου, δεν ήθελα να πιστέψω πως αυτό συμβαίνει σε μένα. μέσα σε λίγες ώρες, νόμιζα πως είχε χαθεί η γη απ΄τα ποδιά μου. Αλλά, έπρεπε να σταθώ ξανά. Το χειρουργείο ήταν η λύση, αλλά η γραφειοκρατία το καθυστερούσε. Δεν είχα επιλογή, αλλά κ η κατάσταση της οικογένειας μου ήταν άθλια. Δεν είχα ασφαλιστικό φορέα κ ο σύζυγος μου δεν μπορούσε να πάρει ασφαλιστική ενημερότητα απ’ το ταμείο του. Το τηλεφώνημα για το χειρουργείο καθυστερούσε. Μου ζητούσαν βιβλιάριο ασθένειας που δεν είχαν, ούτε μπορούσα να βγάλω στο κοντινό μέλλον. Τα αδιέξοδα πρόβαλαν το ένα μετά το άλλο. Η αγωνία κ η απογοήτευση αλλά κ ο φόβος για την υγεία  κ τη ζωή μου με είχαν κατακυριεύσει. Και τότε… ήρθε η στιγμή να γνωρίσω την «Ε.Μ.Ε.Ι.Σ» κ όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους κ εξαιρετικούς επιστήμονες που είναι η καρδιά κ το οξυγόνο όλων εμάς των γυναικών που δίνουμε τη μάχη με τον κ α ρ κ ί ν ο  τ ο υ  μ α σ τ ο ύ. Η καταπληκτική ομάδα του κ. Γρηγόρη Ξεπαπαδάκη με αγκάλιασε – κυριολεκτικά κ μεταφορικά- με τόση  α γ ά π η , σ τ ο ρ γ ή , α ν θ ρ ω π ι ά – χωρίς καν να με γνωρίζουν. Το γεμάτο τόση ζεστασιά βλέμμα όλων τους- του κ. Κορωνάρχη, του Δημήτρη του Γροσομανίδη, της Νάγιας της Ντασίου, αλλά κ το τόσο διαπεραστικά, καθησυχαστικό βλέμμα του κ. Ξεπαπαδάκη μου ”ε ι π α ν”, «ΕΜΕΙΣ είμαστε εδώ για σένα. Αυτόν το δύσκολο δρόμο θα τον πορευτούμε μ α ζ ί. Δεν είσαι μονή, έχεις την οικογένεια σου, τους ανθρώπους που αναμφίβολα σ’ α γ α π ο ύ ν, έχεις ”ε μ ά ς” που δίνουμε την ψυχή μας γι’ αυτό που κάνουμε, μα πάνω απ’ όλα έχεις τον εαυτό σου, που κρύβει τόση, δ ύ ν α μ η   κ   ο μ ο ρ φ ι ά  για να παλέψεις κ να βγεις  ν ι κ ή τ ρ ι α».  Όλα τ’ άλλα ήρθαν μόνα τους……

Ι ο ύ λ ι ο ς  2013. Μέσα σε μια εβδομάδα, χ ε ι ρ ο υ ρ γ ή θ η κ α  κ όλα πήγαν εξαιρετικά καλά. Η ομάδα της «Ε.Μ.Ε.Ι.Σ»  όχι μόνο δεν αμείφθηκε για την χειρουργική επέμβαση κ την ιατρική υποστήριξη που μου πρόσφερε, άλλα η «Ε.Μ.Ε.Ι.Σ» εκτιμώντας την οικονομική αδυναμία μου, κάλυψε όλα τα έξοδα του χειρουργείου κ του νοσοκομείου.

Α π ρ ί λ ι ο ς  2014. Τώρα, 10 μήνες μετά, έχοντας ολοκληρώσει τον κύκλο 8 χημειοθεραπειών κ τριπλασίων ακτινοβολιών στο νοσοκομείο ”Μεταξά” του Πειραιά, έχοντας υποφέρει σωματικά με πόνους στα άκρα κ τα κόκκαλα, νιώθω ε υ τ υ χ ή ς  που υπάρχω κ αναπνέω, καμαρώνω για τα καινούργια μαλλιά που ξεπροβάλλουν, στο κεφάλι μου με τρίχες τόσο δυνατές, όσο η δ ύ ν α μ η  της ψυχής μου. Νιώθω νικήτρια χάρη στην«Ε.Μ.Ε.Ι.Σ» που όχι μόνο μου έσωσε τη ζωή άλλα με έκανε να τη βλέπω με ένα άλλο μάτι, εκτιμώντας πως στα δύσκολα δεν είμαι μόνη. Γιατί σίγουρα  ”ε μ ε ι ς” μπορούμε να τα καταφέρουμε καλύτερα κ να εκμηδενίσουμε το  ”ε γ ω ”.

Σ α ς   ε υ χ α ρ ι σ τ ώ   ό λ ο υ ς   α π ό   κ α ρ δ ι ά ς.

Εριφύλλη